Alle manifestatie en interactie met anderen vindt plaats in een precaire balans tussen wilskracht en liefde, waarbij de wil wordt ingezet of vanuit zelfgerichtheid (service to self) of vanuit zelfloosheid, ten behoeve van het hoogste goed van het collectief (service to others). Het is echter niet zo éénvoudig dat het één goed is en het andere slecht, beiden zijn altijd nodig in een gezonde balans, en ieders situatie is uniek, en vraagt om een toegesneden aanpak. Het is niet zo simpel als, alles wat je voor een ander doet is liefde, en alles wat je voor jezelf doet, is egoïsme. Sommige mensen zijn bezig met anderen te helpen, gedreven vanuit onderliggende minderwaardigheidscomplexen of schuldgevoelens, en hoewel hun activiteiten ogen als altruïstisch, is het vooral een daad gericht op zichzelf, om door projectie, verwachtingen, verlangens en overtuigingen in de buitenwereld te zoeken naar externe validatie en voeding voor hun eigen innerlijke heelheid en vrijheid. En daarnaast zijn er mensen die intuïtief voelen dat ze er vooral even voor zichzelf mogen zijn, terechte zelfliefde mogen betrachten, zorg te dragen voor hun eigen basis en balans, en erop geënt zijn geen roofbouw te plegen op zichzelf, door zichzelf te veel weg te geven. Over meerdere levens heen bekeken kan het zelfs een leven zijn waarin je meerdere, vorige levens achter elkaar jezelf te veel hebt weggegeven, en het dit leven juist zaak is goed voor jezelf te zorgen, je persoonlijke grenzen te onderzoeken en te ontwikkelen, en je relatie met jezelf te verbeteren.

In de docu was het echter wel heel duidelijk, de balans ontbrak volledig. Hun gedrag was geheel “service to self” gericht, niet vanuit het zoeken naar een gezonde balans, maar eenzijdig gericht op macht en exploitatie, parasitisme. Je kon met name in zijn hele houding zien hoe hij als een roofdier op zoek was naar prooi, om zichzelf te verrijken. Tegelijkertijd is het natuurlijk ook een spiegel voor de deelnemers die ernaar toe gezogen werden, ze nodigden het onbewust uit in hun leven, ze waren buiten zichzelf op zoek naar heelheid en vervulling, en vonden wat ze zochten, een voortzetting van de illusie van externe validatie en vervulling. De machtsenergie van het koppel droop ervan af, en de zelfreflectie op deze machtsuitoefening was nul. Het had weinig met integere spiritualiteit te maken, het was een gehaaide exploitatie van overgesimplificeerde, spirituele concepten voor zelfgewin. Wanneer je de situatie multidimensionaal beschouwt, acht ik het zeer waarschijnlijk dat er een of meer grote, sarrende entiteiten achter met name die kerel staan en via hem doorwerken zonder dat hij het zelf door heeft, en zich een buil lachen om het toneelspel dat zich voordoet, ten koste van de onschuldige, naïeve deelnemers. Deze machtsuitoefening werkt met name via de zonnevlecht van een leider, en via koorden van zijn zonnevlecht naar de zonnevlecht van deelnemers. In deze energie kan ook nog de energie van de achterliggende entiteiten meereizen via de leider naar de deelnemers, dat heb ik ook vaak waargenomen in dergelijke constructies. Door deze energetische communicatie wordt de wilsenergie van de deelnemer overruled door de wilsenergie van de leider. Wanneer de deelnemers zich vervolgens onbewust identificeren met deze energie, denken ze eigen keuzes te maken, terwijl het hun eigen keuzes niet meer zijn. Deze machtsuitoefening is precies het tegenovergestelde van wat liefde doet, namelijk vrijlaten en de vrije wil tot in het absolute eren. En daarom is soevereiniteit, vooral energetische soevereiniteit zo belangrijk, het beschermt de eigen wil, de zonnevlecht en vanuit de zonnevlecht de gehele aura. Het verstevigt de individualiteit, de “ik kracht”, en zendt de boodschap uit: ik ben mijn eigen baas, en ik maak mijn eigen keuzes.

Naar mijn visie is eigenlijk elke vanuit de persoonlijkheid ontstane, pro-actieve zoektocht naar een tweelingvlam op voorhand gedoemd. Het is opnieuw een zoektocht naar externe validatie, een externalisering van de zoektocht naar liefde in jezelf, voor jezelf. Wanneer je klaar bent voor een tweelingvlam ontmoeting, komt het vanzelf naar je toe, en zo niet in dit leven, dan in een volgende. Het is aan je Hoger Zelf om het op je pad te brengen, niet aan je persoonlijkheid. En zelfs als je Hoger Zelf het op je pad brengt, dan nog kan de vrije wil van één der partijen roet in het eten gooien om daadwerkelijk in een fysieke relatie te komen, en hoeft het er in dit leven niet van te komen. Het is Karin en mij overkomen omdat we er klaar voor waren, we waren er niet naar op zoek. Toen ik erachter kwam dat zij mijn tweelingvlam was, nam ik contact op, zonder verlangen of verwachting, maar gewoon om verbinding te maken, om te zien of onze ontmoeting nieuwe, spirituele groei zou brengen, en om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen.

We krijgen af en toe mailtjes van mensen met vragen over dit onderwerp. Zij zeggen dan hun tweelingvlam te hebben gevonden, maar dat er obstakels bestaan om de relatie aan te gaan, en vragen ons dan wat te doen. Wij voelen in de communicatie erover eigenlijk vooral om ons er zo weinig mogelijk mee te bemoeien, en eigenlijk is onze boodschap altijd dezelfde, meestal een onwelkom geluid dat op dat moment liever niet gehoord wordt: “Als het nu niet zo mag zijn, laat het los en blijf bezig met jezelf helen. Zo schep je meer ruimte in jezelf om het in een volgende ontmoeting wel mogelijk te maken.” Wat ik eenieder die zijn/haar tweelingvlam ontmoet, in ieder geval wel zeker kan aanraden: indien je beiden serieus bent om het een kans te geven, ga dan beiden zo snel mogelijk na de eerste ontmoeting een reeks reïncarnatiereadings aan bij een neutrale derde partij om de invloed van gezamenlijke, vorige levens op te ruimen. Karin en ik hebben gedurende een jaar beiden tientallen readings van derden ontvangen om onze gezamenlijke, aardse, vorige levens op te lossen. Althans, die levens waarin ons samenzijn problematisch, traumatisch of onmogelijk was. Want reken maar dat met het ontmoeten van je tweelingvlam en de spiegeling die dat met zich meebrengt, er een activerende explosie van invloeden uit vorige levens in het onderbewustzijn plaats vindt en naar boven komt, en deze invloeden, vaak wonden van verscheuring, gaan energetisch schreeuwen dat een relatie in het heden niet mogelijk is. Dit zal vaak de reden zijn waardoor veel tweelingvlamrelaties in het heden niet slagen, ze worden overladen door actief geworden “vorige levens” energieën in hun bewustzijn, die vervolgens emotioneel maar ook fysiek allerlei obstakels in hun huidige leven gaan vormen. Ze dienen zich dan door die invloeden heen te worstelen, met liefde, geduld en volharding, zonder te belanden in projecties en onbewuste herbeleving van dramatische scenario’s uit die vorige levens. En dat werkt naar mijn inzicht het meest effectief door de oorzaken, met wortel en al, uit je bewustzijn en akasha te verwijderen. De hulp van een neutrale derde die toegang tot vorige levens en akasha heeft, is daarin onmisbaar.

Dan zijn er partijen die menen dat het hele concept van tweelingvlammen niet bestaat, vaak op basis van aannames in de 3D mind, of informatie ontvangen via twijfelachtige channelings. Ik zeg met mijn hele hart dat het wel degelijk bestaat, en dat het ook een rol heeft in het collectieve ascensieproces. In de winterzonnewende van 2010 en 2011 ontving de mensheid als geheel binnen het kader van het collectieve ascensieproces grote initiaties op dit onderwerp, welke de velden van het heilig huwelijk of “hieros gamos”, verder openden. Een maand na de 2011 initiatie kwamen Karin en ik elkaars leven binnen, en kort daarna werd onze verbinding in de geest gezegend door Moeder Maria. We hebben ontzettend veel meegemaakt aan multidimensionale avonturen in onze meditaties die de waarheid van het concept en van onze verbinding bevestigden, en het is ook vele malen bevestigd door verschillende readers die wij vertrouwen in hun meesterschap, dat we inderdaad tweelingvlammen zijn. Een reader heeft ook waargenomen hoe onze ziel zich, aan het begin van de schepping van onze persoonlijke universa (zoals iedereen die heeft), opsplitste in tweeën. We hebben verbindingen door alle dimensies heen naar het centrum van het universum, en we hebben kennis mogen maken met meerdere zelfdelen in andere dimensies die ook daar samen zijn en samen werken, zowel in de Aarde als in de Kosmos.

In de beginperiode van ons samenzijn was er nog sprake van een onvrije verstrengeling in onze gronding. Dit had tot gevolg dat wanneer ik in stiltemeditatie verkeerde, badend in hoogfrequente, kosmische energieën, iets wat ik graag deed in die tijd, Karin zich voelde alsof ze uit elkaar getrokken werd. Het voelde voor haar alsof ik kosmisch aan het reizen was, terwijl zij opgesloten zat in het hart van Moeder Aarde en grote druk werd uitgeoefend op haar eigen gronding. Dat was enorm onaangenaam voor haar, waardoor ze grote weerstand ontwikkelde op mijn meditatie activiteit. Het ging er hier niet slechts om dat ik onbewust via koorden op haar gronding zou steunen, dat is iets wat ook vaak voorkomt tussen mensen. Het betrof een complexe, macrokosmische constructie en proces van gestage loskoming van onze gezamenlijke tweelingvlam lijn. En juist hier, op de bodem van het universum, waar de Aarde zich bevindt, bleek dit mogelijk te zijn. Om met deze loskoming beiden een eigen, individuele gronding te krijgen om vervolgens vanuit wederzijds vrijlaten in éénheid samen te kunnen komen. Die verstrengeling mocht in de twee jaren erna stap voor stap loskomen, en daarin kregen we in onze meditaties begeleiding van Moeder God en Vader God.

Om even uit te zoomen naar het collectieve proces waar we allemaal in zitten, deze gronding gaat niet alleen over gronding in de Aarde. Doordat de Aarde zich op de bodem van het universum bevindt, vervult de Aarde een brugfunctie voor gronding in het universum als geheel. Het gaat om gronding voorbij de Aarde, gronding in Moeder God, en via het nulpunt in het centrum van de Aarde, via het nulpuntveld buiten de manifeste Schepping om, ook gronding in Vader God. Deze beweging voltooit als het ware de eerste helft, de afdaling, binnen een universele cyclus van doorstroming in het torusveld van het universum. Om uiteindelijk, na deze gronding in de externe realiteit (het universum), de gronding in jezelf te realiseren, waarna er geen externe gronding meer nodig is, en we op gegronde wijze, ondersteund door Moeder God en Vader God, kunnen beginnen aan de opwaartse beweging richting de Bron, ook wel de “Inademing van God” genoemd. Dat is waar we nu staan en dat is wat er zo bijzonder is aan de Aarde, en ook wat het belang is van de derde dimensie, ongeacht al haar chaos en dualiteit: we zijn juist hier het dichtst bij Moeder God, en daardoor, via het nulpuntportaal in de diepste materie van de kern van de Aarde, buiten de manifeste schepping om, ook dicht bij Vader God. En dat is hetgeen de mensheid zo een enorm potentieel geeft, en daar is ons DNA op ontworpen. Dat is waarom veel buitenaards leven zo geïnteresseerd is in deze planeet en in de mens, en dat is waarom de donkere krachten trachten de activatie van ons DNA te dwarsbomen, iets wat ze niet gaat lukken.

Mensen maken zich in het heden zorgen over het slagen van het Luciferiaans convenant dat de afgelopen tienduizend jaar getracht heeft dit proces te saboteren, en via de macht van de elites de profetische rol van de Aarde te blokkeren, een strijd waarin we ons nu, op dit moment, in de finale van bevinden. Maar het Goddelijk Plan wat erachter steekt, is reeds miljarden jaar oud en anticipeert op alles wat de donkere krachten kunnen verzinnen. Het Goddelijk Plan is uiteindelijk niet slechts een ascensieproces van de 3e naar de 5e dimensie, en ook niet slechts een ineenstorting van de duale 12D matrix. In haar volle omvang is het een multi-universeel proces, waarin dit universum een centrale rol heeft toegewezen gekregen, om haar cyclus succesvol te voltooien, terug in éénheid te komen, en deze éénheid uit te stralen naar de andere universa. In dit universele proces is de planeet Aarde aangewezen als grondingspunt, als materiële kern, en wij zijn allen hier om de finale ervan mee te mogen maken. Op een collectief niveau is dit grootste project aan het slagen, en het universum viert dit feit, maar, dat moet ook gezegd worden, mensen behouden wel hun eigen, individuele verantwoordelijkheid voor hun eigen pad en spirituele groei binnen dat grotere verhaal.

Maar ik dwaal af, terug naar de tweelingvlammen. Ik wil ook zeggen dat ik ondanks alle ervaringen tegelijkertijd heel nuchter ben over tweelingvlamrelaties. Ooit stuitte ik op iemands quote die Lord Melchizedek aanhaalde: “De tweelingvlam relatie is niet zaligmakend”. En daar wil ik me toch bij aansluiten, al is het maar om de lading er een beetje af te halen, en het verwachtingspatroon te temperen. Niets ten nadele van onze eigen relatie of van Karin, maar wanneer je zelf beiden al een relatieve mate van heelheid hebt bereikt waardoor je zo een relatie kunt handhaven, dan valt ook een beetje de neiging tot de projectie en idealisering van een dromerig, romantisch beeld op zo’n relatie weg. Simpelweg omdat je in jezelf al genoeg bent, waardoor je in een stabiele, onvoorwaardelijke tevredenheid komt, met of zonder relatie. Het is een vanzelfsprekende reflectie van je innerlijke realiteit geworden. De relatie is weliswaar aangenaam, maar geen voorwaarde voor geluk, het vult geen gaten. Wat natuurlijk wel vooral fijn is binnen de relatie, is dat er over en weer weinig geprojecteerd wordt en we beiden in zelfreflectie de verantwoordelijkheid nemen voor ons eigen gedrag, en dat geeft ruimte voor rust, harmonie en diepe vriendschap binnen de relatie.

Tenslotte, men dient zich ook te realiseren dat het hebben van een tweelingvlam relatie niet betekent dat men een simpel “happily ever after, huisje, boompje, beestje” leventje gaat leiden samen. Want juist in deze relatie krijgt men te maken met uitdagingen van een ander, nieuw kaliber, die weinig ruimte geven aan een geïdealiseerd, rustig liefdesleven, waar velen naar verlangen. Grote, duale velden dienen zich aan om je uit evenwicht te brengen, je te verleiden tot misstappen, en wachten hun kansen af om in je aura in te breken, je frequentie te verlagen en je lichtwerk te saboteren. Vanaf de buitenkant bezien mogen we een niet zo spannend leven leiden van werk, relatie en kinderen, aan de binnenkant is er ondanks de mate van heelheid en stabiliteit echter nog steeds veel onrust, zijn er continue, diepgaande transformatieprocessen, fysieke pijntjes en ongemakken aan de gang, en vinden er continue aanvallen vanuit de ether plaats. Wij hebben door de jaren heen regelmatig op persoonlijke basis met de grootste, donkere spelers van het universum te maken gehad, we kennen allemaal hun namen. Het is tot op heden vooral energetisch hard werken en samenwerken geweest, om onszelf verder te bevrijden, onze bijdrage te leveren aan de bevrijding van het collectieve veld, en om onszelf weer op te lappen na aurawonden te hebben opgelopen tijdens het energetisch werk.