Er is momenteel een grote strijd in de ether gaande waarin de resterende, duale krachten nog een laatste poging doen om zoveel mogelijk destructie te veroorzaken, waaronder het starten van een derde wereldoorlog. Het is een complex, multidimensionaal schaakspel waarin zij nieuwe, negatieve tijdlijnen trachten te scheppen, die een reeks van gebeurtenissen in gang zetten die leiden tot oorlog.

Lichtwerkers spelen hier een grotere rol in dan menigeen zich misschien realiseert. We weten allemaal dat onze scheppingskracht toegenomen is naarmate we spiritueel gegroeid zijn. En dat het belangrijker dan ooit is dat we de zuiverheid van onze intenties, gedachten en gevoelens goed in de gaten houden. Natuurlijk is het waar dat ons primair gevraagd wordt in leven te blijven om het Kosmisch Licht te verankeren, dat we zoveel mogelijk in onze Zijnskracht en Equilibrium dienen te verblijven om bij te dragen aan de stabiliteit van het collectieve veld gedurende deze Overgangstijd, en in overgave te zijn aan het Goddelijk Plan en aan de innerlijke transformatieprocessen die daar onderdeel van zijn. Maar er speelt nog iets, en dat is de multidimensionale ruimte die we hebben, in te nemen om bewust en vanuit vrije wil onze scheppingskracht in te zetten om daar waar mogelijk deze Overgangstijd zo zacht en soepel mogelijk, met zo min mogelijk lijden voor het collectief, te laten verlopen.

Soms echter, in de waan van de dag, in het micromanagement van het aardse, dagelijks leven, en in een ontbreken van multidimensionaal overzicht, vergeten we deze scheppingskracht in te zetten. Ik spreek ook zeker over mezelf, en Spirit herinnerde me er vanmorgen subtiel weer even aan. Daarnaast lijden velen van ons wellicht ook een beetje aan zelfonderschatting ten aanzien van de scheppingskracht van “li’l ol’ me”, en hebben we in onze huidige coconfase nog wat moeite voor te stellen hoe we op het punt staan van de rups in de vlinder te veranderen, en hoe deze vlinder eruit gaat zien, en welke scheppende kracht het bevat. Terwijl we wel degelijk in deze laatste coconfase onze scheppingskracht kunnen laten doen gelden. De meesten van ons nemen (nog) niet waar hoe we op andere dimensionale lagen hard aan het werk zijn op vele onderwerpen in de context van deze Overgangstijd. Ook levert het inzetten van onze scheppingskracht meestal niet onmiddellijk het empirische bewijs ervan, omdat veranderingen in de materie nu eenmaal vertraagd op de verandering in de ether volgen, waardoor er soms wat twijfel kan ontstaan over de effectiviteit ervan.

Dit thema gaat voor een groot deel over de harmonieuze samenwerking tussen liefde en wilskracht. Er bestaat een spanningsveld tussen deze twee principes die we in onszelf mogen gaan samensmelten. Ons hart is niet alleen naar boven aan het uitbreiden naar het Hoger Hart, maar ook naar beneden, naar onze zonnevlecht, het centrum van onze wilskracht. De derde dimensie is de afgelopen duizenden jaren sterk gekenmerkt geweest door wilskracht zonder liefde. Wilskracht zonder liefde leidt tot machtsstrijd, machtswellust en machtsmisbruik. Daar tegenover staat echter dat liefde zonder wilskracht ook geen oplossing vormt. Er bestaat een valkuil voor mensen die hun liefde aan het ontwikkelen zijn, en daarmee dus ook voor vele lichtwerkers, dat ze te lief zijn, dat ze schuilen in liefde, en hetzij bewust hetzij onbewust wegblijven van het inzetten van hun wilskracht. Dit kan op momenten zeker een nuttig overlevingsmechanisme zijn, waarin men aanvaart tijdelijk minder ruimte in te nemen, in een sfeer van bescheidenheid of zelfs onzichtbaarheid te verblijven, en men zo in zijn/haar hooggevoeligheid minder frictie, minder botsingen met de realiteit om men heen ervaart. Het kan ook voortkomen uit een angst om negatief te scheppen, of door trauma over de mogelijke gevolgen van het hoofd boven het maaiveld uitsteken. Hierdoor kan men er dan maar voor kiezen helemaal niet te scheppen. Dit alles heeft tot gevolg dat men genoegen neemt met een beperkte manifestatie, een kleine footprint op de gemeenschappelijke realiteit. Dit kan van waarde zijn gedurende een fase van ongestoorde, innerlijke transformatie, maar er komt een moment dat de rups in de vlinder verandert, en dan vraagt het om moed, flexibiliteit, en… wilskracht.

Deze heftige tijd vraagt erom onze wilskracht liefdevol in te zetten. Over sommige, evolutionaire aangelegenheden op macroniveau hebben we deze invloed misschien niet, maar over vele andere niveaus wel, en daar wordt ons gevraagd om deze wilskracht, vanuit onze verworven liefdeskracht en onze liefdevolle intenties, in te zetten. Om statements te maken, om bewust en vanuit vrije wil expliciete keuzes te maken, en ons niet in onze persoonlijke liefdesbubbel slechts mee te laten voeren door de flow, die op het collectieve toneel deels bepaald wordt door de vrije wil van hen die wél hun wilskracht inzetten, en dit misschien doen op een liefdeloze wijze. Er bestaat een valkuil, om in het vertrouwen op het Goddelijk Plan, dat ik zelf in grote mate heb, achterover te gaan zitten af te wachten, en het inzetten van onze wilskracht niet als een onderdeel daarvan te zien. Het toepassen van onze wilskracht maakt zeker ook deel uit van het Goddelijk Plan. Dat vraagt ons onze grootsheid en invloed te accepteren, en het vraagt ons om de acceptatie en het geduld dat het resultaat ervan niet onmiddellijk zichtbaar is.

Het gaat er dus momenteel niet alleen om te wachten totdat de slapenden wakker worden of totdat de hemel opengaat, maar ook dat de wakkeren zeggen: Genoeg is genoeg, tot hier en niet verder! Dat hoeft niet eens persé op een manier te zijn waarin je je hoofd boven het maaiveld uitsteekt, de barricades opgaat, de politiek in gaat, of door te posten op social media. Niet iedereen heeft daar gewoonweg de persoonlijkheidsstructuur in deze incarnatie voor meegekregen. De strijd die gaande is, is op de eerste plaats een strijd in de ether, daar waar onze multidimensionale zelven actief zijn, die zo met ons meegegroeid zijn. Onze multidimensionale zelven hebben echter niet alleen onze vrije wil en onze wilskracht te respecteren, maar ook het ontbreken van de toepassing ervan. Om vervolgens “van bovenaf” te zien dat deze ruimte door anderen wordt ingenomen. Dit blog is geen oproep tot fysieke actie, maar een oproep tot energetische actie, wat zo simpel kan zijn als het herhaaldelijk uitspreken van je intentie. Wat wil je? Vrede? Spreek het uit. Laat het je Hoger Zelf weten. Laat het je I AM Presence weten. Niet vanuit drama, niet vanuit slachtofferschap, niet vanuit verontwaardiging, niet vanuit angst of oordeel. Maar vanuit kracht, vanuit vastberadenheid, vanuit focus, vanuit de omarming van het gegeven dat jij jouw realiteit bepaalt. Wanneer je dit doet, als gegroeid, liefdevol wezen, schept dat een schokgolf door de ether, die de waarschijnlijkheid van negatieve omstandigheden doet afnemen.

Dit relaas is eerder een oproep om in de vorm van affirmaties jouw scheppingskracht te laten doen gelden. Onderschat de invloed van je wilskracht op de omstandigheden in de ether niet. Onderschat de positieve macht van je multidimensionale zelf niet. Het stevig uitspreken van je intenties is al voldoende, en hoe vaker, hoe beter, dat verstevigt de energie ervan. Bijvoorbeeld elke ochtend.

Ten aanzien van de mogelijkheid van oorlog zou je bijvoorbeeld het volgende statement kunnen maken:

I SAY NO MORE WAR! LET THERE BE PEACE AND HARMONY ON EARTH AND IN THE GALAXY!

Ter ondersteuning hiervan zou je je harteveld kunnen expanderen zodat het de gehele Aarde omvat, of zelfs de gehele Melkweg. Lyra en Orion zijn haarden waar veel van de impulsen tot een oorlog op Aarde ontstaan. Je kunt ook eventueel visualiseren dat je jouw gouden staf in de grond steekt terwijl je dit statement maakt. En eventueel in je visualisatie op de Tempelberg in Jerusalem gaan staan, wat het grootste leylijnen knooppunt op Aarde is, en te zien hoe de energie van je statement en van je staf in de grond zich verspreidt over het lichtgrid om de Aarde.

Dank je voor je co-creatie. Ik doe hierbij mijn aandeel:

I SAY NO MORE WAR! LET THERE BE PEACE AND HARMONY ON EARTH AND IN THE GALAXY!