We bevinden ons momenteel aan het begin van het finale hoofdstuk van de geprofeteerde Eindtijd, dat zich kenmerkt door grote en snelle verandering, gevolgd door de opkomst van een nieuw tijdperk van liefde en waarheid. Voordat dat dat echter gerealiseerd is, is er onvermijdelijk chaos, polarisatie en ontkenning. De uitkomst van deze overgangstijd staat echter al vast, op een energetisch niveau schittert de Aarde reeds als een herboren diamant. Alles wat niet resoneert op de nieuwe werkelijkheid van deze vernieuwde Aarde, zal ineenstorten, en iedereen die krampachtig vasthoudt aan het oude, zal mogelijk een persoonlijke, existentiële crisis gaan doormaken totdat men het oude loslaat en het nieuwe omarmt. Hoelang de oude, maatschappelijke structuren het op fysiek niveau gaan volhouden terwijl de grond langzaam onder hun voeten verdwijnt, daarin ligt een variabele ruimte die door de vrije wil van het menselijk collectief wordt bepaald, en ja, verkiezingen hebben daarin zeker een grote rol te spelen.

Feit is dat we nog een ruim aantal jaren in een overlapsituatie zitten van oude en nieuwe structuren, en dat we daar reëel mee om dienen te gaan. Het is een groots, spiritueel proces, dat tegelijkertijd om zeer gegronde en pragmatische aandacht vraagt. We zijn emotioneel en mentaal aan het loskomen van de oude wereld, maar we hebben nog wel gedurende die jaren te maken met de invloeden van de fysieke instituties van de oude wereld, met name het politieke en financiële systeem, en eigenlijk nog belangrijker, met de invloeden van bepaalde krachten op deze instituties. Krachten die niet meegaan naar de nieuwe wereld. Daarnaast hebben we in dat proces van loskomen ook nog een tijd te maken met het overwinnen van onze eigen neigingen, waarin we onszelf nog vanuit vrije wil emotioneel en mentaal verbinden met het oude, afstervende systeem doordat onze zintuigen het nog steeds waarnemen als de dominante werkelijkheid, terwijl het dat op emotioneel, mentaal en multidimensionaal vlak niet meer is. Het is als een slangenhuid die de slang net heeft afgeworpen en welke aan het verteren is, maar waar het menselijk collectief zich nog gehypnotiseerd op aan het blindstaren is, en er daardoor nog emotioneel en mentaal op aan het investeren is, terwijl het eigenlijk al levenloos is geworden. Het is alsof men zich nog niet kan voorstellen dat men er al vrij van is, en men in oude, vastgeroeste routines blijft hangen. Je zou in deze vreemde, complexe, bijna schizofrene overlapsituatie kunnen stellen dat het enerzijds vraagt om praktische, fysieke betrokkenheid om het fysieke (over)leven te regelen, en het tegelijkertijd vraagt om emotionele en mentale onthechting, omdat het onze realiteit niet meer is. Het emotionele en mentale klimaat bevindt zich reeds op een hoger plan, maar in de tussentijd dienen we nog wel fysiek te overleven, en ons fysiek te verhouden tot het systeem. En dus ja, die fysieke verhouding kan zich dan onder andere uiten door te gaan stemmen, of niet.

Hoelang en hoe heftig de invloeden van de oude structuren blijven spelen de komende jaren, wordt naast collectieve vrije wil keuzes tevens bepaald door een complex en grootschalig schaakspel dat zich tot op heden voornamelijk buiten het blikveld van de bevolking heeft afgespeeld. Zowel in fysieke als in non-fysieke zin. In dit schaakspel spelen timing, strategie en geduld een belangrijke rol, en de stervende krachten van de oude wereld die de oude structuren aansturen weten dit heel goed en voeren een heel bewuste, gewiekste agenda uit van misleiding, afleiding en verleiding. Deze krachten proberen de illusie zo lang mogelijk in stand te houden en de waarheid buiten de deur te houden, vooral in de politiek. Je hoeft maar een blik te werpen op de parlementaire discussies om te zien hoe duidelijk het is dat angsten en een gebrek aan zelfreflectie de boventoon voeren, en dit komt allemaal door de illusie die hen voorgehouden wordt en hun krampachtig vasthouden daaraan. Te midden van alle grote veranderingen wordt alles wat ook maar riekt naar complottheorieën op voorhand opzijgeschoven, terwijl de meeste complottheorieën al lang geen theorieën meer zijn. Inhoudelijke debatten worden vermeden door middel van manipulatieve methodieken als stonewalling, drogredeneringen en gespeelde verontwaardiging, waarmee ze uiteindelijk vooral zichzelf voor de gek houden. Politici steken hun kop in het zand in de hoop dat de wind van verandering overwaait, maar ze zullen in de nabije toekomst meer en meer gaan merken dat dat niet het geval zal zijn.

De ineenstorting van de oude structuren is onderdeel van de beweging van de unipolaire naar de multipolaire wereld. De éénzijdige macht van het Westen is aan het afbrokkelen en het Westen is op alle maatschappelijke gebieden aan het verzwakken, en die ontwikkeling kan alleen gestopt worden door eerlijke zelfreflectie en de bereidheid het roer helemaal om te gooien. Maar het is in de VS en Europa helaas goed merkbaar dat er weinig bereidheid hiertoe is. Weinig bereidheid om de eigen schaduw in de ogen te kijken, weinig bereidheid om te erkennen welke destructieve, patriarchale rol het Westen heeft gespeeld in de geschiedenis, en weinig bereidheid om de illusie van het globalistisch narratief een halt toe te roepen. Niemand ontkent dat globale problemen om globale oplossingen vragen die internationale samenwerking behoeven, maar er is een grondige ontkenning gaande over het feit dat er in het Westen krachten achter de schermen aan het werk zijn met een agenda om globale macht te centraliseren. Vanuit machtswellust, en niet vanuit idealistische, altruïstische motieven, hoewel ze wel heel slim die argumenten gebruiken om de naïeve bevolking te sturen en op hun hand te krijgen.

Een wereld of land zonder overheid is naar mijn idee een onwerkbare illusie. Er zullen altijd organen moeten zijn die de taak dragen om de belangen van het collectief te behartigen. Dat zie je ook op andere planeten in hogere dimensies. Vanuit liefde faciliterend, niet vanuit macht controlerend, daarin ligt de verschuiving die we tegemoet gaan. Buiten de noodzaak van een praktische organisatie van alles wat niet louter lokaal kan worden geregeld, wordt in het idee van een systeem zonder overheid voorbijgegaan aan de aard van het beestje, van de mens. Ego en dictatoriale neigingen kom je net zo goed tegen in bedrijven en communities als in de overheid, en bedrijven dienen ook nog eens slechts hun eigen ondernemingsdoelen, waardoor ze van nature competitie voeren, en daar wil je geen gemeenschappelijke zorg aan overlaten.

Het huidige, politieke systeem is in mijn visie wel degelijk in staat om de overgang te faciliteren naar de nieuwe wereld. Dat zullen veel mensen wellicht vreemd vinden dat ik dat zeg. De uitdaging ligt er in eerste instantie niet in om het politieke systeem an sich om te vormen, maar om alle corrupte en laagfrequente elementen binnen de menselijke psychologie er stap voor stap uit te werken, en de macht terug te brengen naar het volk. Alle corruptie, ego, angsten, illusie, overmatige focus op eigenbelang, machtswellust, lobbying, etc… Deze elementen vertegenwoordigen samen een frequentiebandbreedte, die binnen de context van de overgangstijd langzaam aan het verdwijnen is, ook in de politiek, stapje voor stapje. Het vertrekken van een groot deel van de politici dit jaar, en met name enkele kopstukken, is daar zo’n stapje in. Het totale proces van de verwijdering van deze elementen, is afhankelijk van de toename van waarheid op het collectieve toneel, het zichtbaar maken van alles dat niet zichtbaar is maar wel invloed uitoefent. Vooral in de politiek en in de media. Dit gaat de komende jaren een grote vlucht nemen, en daar steeds meer binnendruppelen. En dan is het belangrijk dat daarbinnen partijen bestaan, die niet persé nu al volledig “wakker” zijn, maar in ieder geval de integriteit, eerlijkheid en bereidheid tot zelfreflectie en verandering hebben. Mensen met goede intenties, open minds, die kunnen luisteren, die kunnen toegeven dat ze voor de gek gehouden zijn, en die bereid zijn hun agenda’s en politieke programma’s om te gooien en af te stemmen op nieuwe waarheden.

– wel stemmen vanuit onthechting.