De twee grootste argumenten die ik regelmatig voorbij zie komen waarom men niet zou moeten deelnemen, zijn de volgende:

1. “We dienen vertrouwen te hebben dat alles in de wereld loopt zoals het moet lopen, en het is niet aan ons om daar controle over te willen uitoefenen. Keer naar binnen en doe je innerlijk werk, in plaats van je daarvan weg te laten leiden door invloed te willen uitoefenen op de buitenwereld. Door je innerlijk werk te doen, heel je ook de buitenwereld.”

Het is waar dat er een heleboel innerlijke onvrijheden kunnen bestaan die aanleiding kunnen geven tot de motivatie om een dergelijk initiatief te starten of eraan deel te nemen. Het is waar dat er achter dergelijke, goedbedoelde intenties pijn en verontwaardiging kunnen liggen. Het is waar dat er een behoefte vanuit innerlijke onvrijheid kan bestaan om iets te controleren of te verbeteren in de buitenwereld waar we geen of slechts beperkte invloed op kunnen uitoefenen. Het is waar dat er ook vele, onbewuste lagen aan het werk zijn tijdens een dergelijke, collectieve meditatie, waarin er ook een gebrek aan neutraliteit kan meespelen. Het is helaas ook waar dat sommige gebeurtenissen in de wereld van een moeilijk vangbare, hogere orde zijn die mogelijk in een bepaalde mate hun beloop dienen te krijgen. Het is helaas ook waar dat in de chaos van een transitietijd geldt: “It gets worse before it gets better”, en dat dat vraagt om een zekere acceptatie, vertrouwen en overgave. En het is zeker ook waar dat men vooral naar binnen dient te keren om zichzelf te helen, en dat dat een helend effect heeft op de buitenwereld.

Maar wat oh zo belangrijk is te realiseren: het één sluit het ander niet uit. Er bestaat voldoende ruimte in onszelf om innerlijk werk én uiterlijk werk naast elkaar te verrichten. Laat de benadrukking van het belang van het één of het ander niet tot verdeeldheid leiden. Iedereen staat altijd in alles wat we doen voor de uitdaging om de balans tussen de binnenwereld en de buitenwereld te vinden en neer te zetten, en de ruimte van de één niet ten koste van de ander te laten bestaan. En dat geldt voor beide zijden. Het is nooit OF-OF, het is altijd EN-EN. Het hoofd en de buik zien OF-OF, het hart ziet EN-EN. Dit gaat ook over de innerlijke balans tussen ons yin en yang bewustzijn. Een te dominant yang bewustzijn in deze balans neigt er te veel naar om de buitenwereld te willen controleren vanuit een gebrek aan acceptatie, vertrouwen en overgave. Een te dominant yin bewustzijn in deze balans neigt er te veel naar om alleen maar met de binnenwereld bezig te zijn, en geen ruimte in zichzelf te geven aan impulsen tot actie en het neerzetten van wilskracht in de buitenwereld. Beiden zijn nodig in het leven, en de gebalanceerde samenwerking ertussen vormt de optimale bedding voor heilzame evolutie en heilzame creatie.

Er zijn momenten waarin we ons op de verstilling en de verinnerlijking mogen richten, en er zijn momenten waarin we onze “light warrior zelven” tevoorschijn mogen halen om ons te doen gelden om de buitenwereld te beïnvloeden, al is het slechts op energetisch niveau. Dit geldt op zowel individueel als collectief niveau. Een extreem voorbeeld op een collectief niveau, ik heb in meditatie meegekregen hoe op andere planeten bevolkingen zichzelf hebben kunnen redden van meteoor inslagen met behulp van technologie, dankzij de inzet van hun yang bewustzijn. Het is te gemakkelijk om daarover te zeggen: “Ja maar, misschien was dat dan ook wel de bedoeling geweest”. Feit is dat God, via onze Hogere Zelven, ook impulsen tot actie afgeeft om iets te veranderen in de buitenwereld. En het bewust of onbewust negeren, onderdrukken of opzijschuiven van impulsen tot actie is net zo’n grote valkuil als het volgen van de impuls tot overactiviteit. Karin en ik worden door onze eigen I AM zelven regelmatig gestimuleerd om de Aarde in ons gezamenlijke hart te houden, en dat doen we dan ook meermalen per week in stilte in onze meditaties. Ook dit is een impuls tot actie tot bemoeienis met de buitenwereld, en een collectieve meditatie te noemen, ook al doen we het met z’n tweeën.

Het feit, dat impulsen tot actie nog niet tot in het absolute uitgezuiverd zijn, omdat er nog sporen van pijn en oordeel onder kunnen schuilen, is geen reden om dan maar helemaal nooit in actie te komen. Niets is absoluut uitgezuiverd in deze dimensionale realiteit, maar dan ook niets. In mijn bewustzijn komen nog steeds vorige levens naar boven waarin ik zeer ondeugend ben geweest, en als die actief zijn op de achtergrond in mijn bewustzijn, beïnvloeden ze ook mijn gedrag, hoe subtiel en tijdelijk ook. En mocht je daar iets van voelen in mijn blogs, respectvolle reflecties zijn altijd welkom. I am work in progress. We handelen allemaal voortdurend vanuit een mixed bag van liefde en liefdeloosheid, of je nou de 3e, 5e, 13e of 50e dimensie belichaamt. Niemand is ooit klaar, en de stoffige, heersende definitie van verlichting is wat dat betreft zeer misleidend. Het idee is natuurlijk dat dankzij onze spirituele groei de mixed bag steeds meer helt naar meer liefde, echter zónder onszelf te verlammen ten aanzien van activiteit in het heden, omdat we nog niet voldoende uitgezuiverd zouden zijn. Als we die verlamming zouden toestaan, wellicht vanuit angst of oordeel over onzuiverheid, dan komt er in het geheel geen creatie tot stand, en stilstand is ook achteruitgang. Er kunnen ook overtuigingen aan ten grondslag liggen dat het gevaarlijk is om onzuiver te creëren, waardoor men dan maar voor de veiligheid van passiviteit kiest.

Zuiverheid is geen dichotomie, alles is altijd gradueel. Niemand is absoluut zuiver of absoluut onzuiver, en niets is absoluut waar of absoluut onwaar. Het enige wat we kunnen stellen, is dat we in onze groei steeds een stukje minder onzuiver worden, en ideeën steeds een stukje minder onwaar worden. Het gaat om het omarmen van de perfectie van de imperfectie, waarin we accepteren dat geen mens en geen handeling perfect is, maar waarin we in alles wat we doen vasthouden aan liefde als kompas, waardoor we individueel en collectief stapje voor stapje omhoog stappen op Jacob’s ladder. Ongeacht wat er onbewust in ons bewustzijn en motivatie meespeelt en in onze handelingen onbewust doorwerkt, kan onze intentie wel degelijk van een natuur van “onvoorwaardelijke liefde” zijn, ook al belichamen we dat nog niet in absolute zin. En dat is een zo essentieel gegeven, en zo belangrijk in initiatieven als collectieve meditaties. Vasthouden aan de hoogste intentie. Alles draait om intentie, en wanneer deze gericht is op het hoogst haalbare, het grootste goed voor allen, dan zit het netto gezien in de kern goed.

Het is ons Godgegeven recht als mens om invloed uit te oefenen op het collectief menselijk bewustzijn. Het is ons Godgegeven recht als mens om ons te mengen in het lot van de mensheid als geheel. Niet op een individueel niveau, daar spelen karmische grenzen waarbij geïnformeerde instemming noodzakelijk is, maar op een collectief niveau is er wel degelijk die ruimte. Voel je vrij om die ruimte in te nemen, om de “light warrior” in jezelf te voelen en je wilskracht vanuit een liefdevolle intentie neer te zetten, en laat je niet vangen door de valkuil van het idee, dat je inmenging of bemoeienis met de buitenwereld niet passend of niet zuiver is, of ten koste zou gaan van je innerlijk werk. Zolang je intentie maar het hoogste goed van allen nastreeft, je karmische grenzen in acht neemt, en je niet vergeet dat je ernaast ook innerlijk werk te verrichten hebt.

2. Het tweede tegenargument voor deelname in collectieve meditaties dat ik regelmatig ben tegengekomen, is: “Het is risicovol om deel te nemen, omdat er vele onzuivere lagen spelen in het collectieve onbewuste van de deelnemers in dergelijke initiatieven. De meditatie is weliswaar goed bedoeld, maar via het onbewuste wordt er door donkere krachten zoveel gemanipuleerd en ontkracht, dat het beter is om niet deel te nemen.”

Ook hiervoor geldt wat mij betreft: omarm de perfectie van de imperfectie. De focus ligt niet op een perfect resultaat, maar op een zo goed mogelijk resultaat. Er is altijd tegenwerking te verwachten bij grote initiatieven die tot een toename van Licht en Liefde leiden. Ga daar op voorhand van uit en laat je niet verrassen. Wees goed gegrond, en vraag je I AM je energetisch te beschermen. Je kunt tijdens de meditatie ook in het nieuwe Diamanten Hart van Moeder Aarde gaan zitten, een heerlijke, veilige, grondende, verzachtende plek. Vraag je I AM eventueel je daar te plaatsen voorafgaand aan de meditatie.

Dit tweede tegenargument is een door angst ingegeven standpunt, en getuigt van een onderschatting van de eigen kracht en flexibiliteit en herstelvermogen. Lichtwerk en spirituele groei vragen soms ook om een onverschrokkenheid, om als een Ram stevige stappen vooruit te zetten, in de wetenschap dat het er nu eenmaal bij hoort dat er af en toe wat kleine nevenschade opgelopen wordt, wat erna weer hersteld mag worden. We zijn als lichtwerkers niet geïncarneerd om er helemaal zonder kleerscheuren doorheen te komen. Spirituele groei is drie omhoog, twee omlaag, drie omhoog, enz. Het is geen rechte lijn, en zolang het nettoresultaat positief is en vooruit beweegt, is het de moeite waard. Zoals ze zeggen dat ondernemen vraagt om bereid te zijn risico’s te nemen, geldt dat ook voor lichtwerk en spirituele groei.
Ik wil hiermee overigens niet scenario’s uitsluiten waarin men per initiatief om legitieme redenen intuitief voelt niet te willen deelnemen. Er kunnen altijd tijdelijke, persoonlijke omstandigheden spelen waardoor het voor de bescherming van bijvoorbeeld een persoonlijk, gevoelig, energetisch proces dat aan de gang is, terecht is om de zelfbescherming te laten prevaleren boven deelname aan het lichtwerk. Die momenten heb ik zelf ook zeker gehad.

Dan wat betreft het onderwerp van de collectieve meditatie die aanleiding gaf tot dit blog, de gebeurtenissen in Israël en Palestina. Het moge duidelijk zijn dat elke vorm van partij kiezen de plank misslaat. Alle leed aan alle kanten verdient gelijkwaardig liefdevolle steun. Daarnaast is er geen mens die de totale achtergrond van de situatie doorziet. De oorzaken achter conflicten op Aarde zijn ALTIJD onstoffelijk van aard. Er mogen fysieke partijen zijn die als onzichtbare derden op de achtergrond landen en groeperingen tegen elkaar uitspelen in geopolitiek machtsspel, die partijen worden echter zelf ook weer energetisch gemanipuleerd om te doen wat ze doen. Alle dualiteit komt voort uit een multidimensionale strijd om energie, vanuit een zoektocht naar voeding en bestaansrecht. Donkere krachten zijn er daarom altijd op uit om energetische krachtplekken in bezit te nemen. Dat geldt voor Orion, dat geldt voor Oekraïne, en dat geldt voor Jeruzalem. Oekraïne is wat je kan noemen de hoofdstad van de duale Aarde Matrix, en Jeruzalem is het grootste leylijnen knooppunt op Aarde. En dus was het te verwachten dat deze plekken, alle drie, in deze overgangstijd een heftige hoofdrol zouden gaan spelen, en dat is precies wat er gebeurt. Daarnaast speelt er tegelijkertijd ook een galactisch element in mee. De conflicten op Aarde zijn microkosmische uitwerkingen van macrokosmische botsingen, met als gevolg dat als het microkosmisch wordt opgelost, en er hier op Aarde tot op DNA-niveau vrede en onderlinge liefde ontstaat, dat ook macrokosmisch doorwerkt. Er staan dus veel belangen op het spel, waar veel ogen op gericht zijn, ook van buiten de Aarde.

Ik kreeg tien jaar geleden te horen van de Ascended Masters dat er nog een heftige situatie zou komen in Israël, en dat lijkt betrekking te hebben op de huidige situatie. Dat betekent echter niet dat het verloop ervan in volle omvang geschreven is in steen. Wellicht waren bepaalde ontwikkelingen onvermijdbaar, maar er bestaat erom heen nog een hele grote, variabele ruimte waarin de vrije wil bepaalt hoe heftig het is en wordt, en hoe het leed kan worden verzacht. En het is in deze ruimte waar liefdevolle aandacht zeker verschil kan maken.

Collectieve meditatie is misschien wel de grootste en belangrijkste tool waarover we beschikken om een bijdrage te leveren aan de Liefde in de wereld. Onze collectieve, liefdevolle intentie is onze grootste manifestatiekracht. Er zijn vele wegen naar Rome, en het Goddelijk Plan verzekert ons dat we in Rome aankomen, daar heb ik geen twijfel over. Maar er is dus wel degelijk ruimte waarin we keuzes hebben en acties in de buitenwereld kunnen verrichten om, alles bezien, de meest gunstige route naar Rome te nemen, waarin Liefde het leed zoveel als mogelijk verzacht. Het is uiteindelijk onze collectieve intentie die de toekomst vorm gaat geven, en dat is precies wat collectieve meditatie is: het neerzetten van een gefocuste, langdurige, collectieve intentie op de toename van Liefde binnen het menselijk collectief.

Tenslotte, ik heb het volste vertrouwen in de intenties van de initiator van deze collectieve meditatie, Ton van der Kroon. Het is geen toeval dat hij zo verbonden is met het gebied, en ik weet dat hij “Law of One” sleutels draagt die tot meer éénheid in de wereld leiden, en dat geeft een dragende meerwaarde aan dit initiatief. En mocht de meditatie onverhoopt niet direct of indirect tot vrede leiden, dan zal er door dit initiatief toch in ieder geval een groot, zacht, roze, energetisch deken over het gebied heen gelegd worden, wat het gebied een energetische, ontspannende reiniging geeft en de stresslevels van slachtoffers enigszins zal verlagen, en dat is de moeite al meer dan waard.