Daarin gaat het er niet alleen om wakker te worden voor de maatschappelijke misstanden en de aard van de intenties van hen die de maatschappij besturen, dat is slechts de eerste stap. Het vraagt ons te gaan beseffen dat we in een grotere werkelijkheid leven dan die we in materiële zin ervaren, en dat het deze grotere werkelijkheid is die zich nu doet gelden, en op dit moment onze aardse “cocon” werkelijkheid steeds tastbaarder aan het binnendringen is. Het vraagt ons ons open te stellen voor de mogelijkheid dat wij deel uitmaken van een groter geheel dat ons beïnvloedt en aanstuurt. Zoals de cellen in ons lichaam deel uitmaken van een groter geheel, ons lichaam, waar zij door aangestuurd en beïnvloed worden, zonder dat ze dat door hebben. Niet alleen door tastbare biologische, klimatologische en astronomische invloeden, maar ook door immateriële en psychologische invloeden van een hogere orde. Hogere niveaus van bewustzijn, die het menselijk bewustzijn momenteel door elkaar schudt, collectief en individueel.

We zullen in de komende jaren meer en meer gaan merken dat de erkenning van deze hogere bestaansniveaus de enige verklaring vormt voor wat er momenteel werkelijk met alle crisissen in de wereld gebeurt. Is de wereld gek geworden? Zou het toeval zijn dat er zoveel crisissen overal in de wereld tegelijkertijd plaatsvinden, of zit hier iets groters achter? Kunnen we dit eenvoudigweg wijten aan wanbeleid van onbekwame of corrupte politici die plotseling allemaal de weg kwijt zijn, of spelen zij onbewust een middel tot verandering? Voeren zij de destructieve en polariserende maatregelen eigenhandig en volbewust door, of wordt hun schaduwzijde ingezet door hogere niveaus van bewustzijn in een grootschalig, versneld veranderingsproces? Zijn er verschuivingen op een macroniveau aan de gang, die we op microniveau in onze materiële wereld niet kunnen doorzien en overzien? Zijn we bereid voor mogelijk te houden dat er dergelijke verschuivingen aan de gang kunnen zijn? Zou het waar kunnen zijn dat er een grotere hand in het spel is en dat we beland zijn in een transitie tussen tijdperken, waarin in een zeer korte tijd zeer veel veranderingen plaatsvinden?

Je kunt heel materieel een opsomming van alle gaande crisissen maken en deze trachten te analyseren en pragmatisch met “oldschool oplossingen” aan te pakken, maar we zullen meer en meer gaan merken dat dat maar heel beperkt zal gaan werken. Er is een “system failure” aan de gang, een ineenstorting van een failliete infrastructuur. De situatie zal er meer en meer om vragen uit te zoomen, en te contempleren over de mogelijkheid dat hier sprake is van een metacrisis, een overkoepelende crisis die alle andere crisissen veroorzaakt. En dat vraagt voorstellingsvermogen. Dat vraagt voorbij te gaan aan de huidige grenzen van de mind. Daar kom je niet uit met economische of klimatologische modellen of statistieken. Daar kom je niet uit met een atheïstische, wetenschappelijk ingestelde mind op zoek naar empirisch bewijs. Het vraagt om een houding van “eerst geloven dan zien”, in plaats van “eerst zien en dan geloven”. Het vraagt om verkenning voorbij het bekende en het tastbare. Het vraagt erom jezelf tot in het uiterste uit te dagen over wat je als mogelijk en als echt beschouwt. Het vraagt het gewoontedier om uit de tredmolen te stappen. Het vraagt om moed om de eigen psyche onder de loep te nemen en een bereidwilligheid tot transcendentie van het eigen ego om voorbij vastgeroeste overtuigingen te gaan die het huidige werkelijkheidsbeeld kaderen.

Hoe groot is jouw voorstellingsvermogen? Wat houdt jouw mind voor mogelijk? Hoe avontuurlijk is jouw geest? Geloof je in de mogelijkheid dat er oorzaken achter omstandigheden spelen vanuit domeinen die je niet kunt waarnemen en welke nooit benoemd worden in je dagelijkse consumptie van informatie? Geloof je in de mogelijkheid dat de nieuwsvoorziening waar je gebruik van maakt niet de hele lading dekt, onbewust een éénzijdig perspectief voorschotelt en wellicht zelfs een eigen sturende agenda kent? Geloof je in de mogelijkheid dat er zaken “achter de schermen” plaatsvinden? En wat nu als er achter die schermen nog een verborgen niveau van “achter de schermen” bestaat? En achter dat niveau nóg een verborgen niveau van “achter de schermen” schuilgaat? Zoals in de film “Inception”, a dream within a dream within a dream? Dat de ogenschijnlijke oorzaken niet de oorzaken blijken te zijn, maar gevolgen van dieperliggende oorzaken? Wat nu als blijkt dat ons eigen ego ons blindeert en de motor is van een illusie die wij als werkelijkheid aanvaarden? Wat nu als ons totale bewustzijn groter is dan ons aardse bewustzijn, en ook een bestaan heeft ver achter de schermen, los van het ego, en dat deel van ons een totaal ander beeld van de werkelijkheid heeft? Een groter, helderder totaalbeeld waarin de verschillende realiteitsniveaus en de vele verschillende oorzaken achter omstandigheden “achter de schermen” tegelijkertijd worden waargenomen? Houd je dat voor mogelijk?
Met de suggestie om bezig te gaan met het oprekken van het eigen voorstellingsvermogen wordt niet de suggestie gedaan om alles maar te geloven, of te verzuipen in research, maar vooral een onderzoek aan te gaan in menzelf, in hoeverre men zelf mogelijk muren heeft opgeworpen in het eigen bewustzijn waardoor men wellicht neigingen vertoont die op voorhand mogelijkheden uitsluiten. En daarbij niet binnen de ratio, de intelligentie, de feitenkennis en het logisch vermogen te verblijven, maar het bewustzijn te voelen en te ervaren. De stilte, de ruimte en de onbegrensdheid daarbinnen te ervaren. Not just thinking outside of the box, but stepping out of the box. En jezelf dan de vraag te stellen: Kan er meer spelen dan wij op het eerste oog ervaren? En te proberen het antwoord van een innerlijke stem op de vraag te voelen: is deze opstapeling van crisissen wereldwijd toeval, of speelt er mogelijk iets van een hogere orde? “The first step to greater realities is opening up the mind to its possibility”.

Willen we deze opstapeling van crisissen als mensheid op een leefbare manier doorkomen, dan dienen we opnieuw niet alleen “wakker te worden” voor alles wat er mis is in de wereld en voor eventuele, destructieve intenties van degenen die leidinggeven aan de maatschappij. We dienen wakker te worden voor de mogelijkheid dat er een metacrisis aan de gang is, waar ook de leiders geen vat op hebben. Dat er ongeziene, diepere oorzaken spelen achter alles wat er gebeurt. We mogen daarbij ons voorstellingsvermogen grondig onder de loep nemen. In het onderzoek dat volgt op de intentie om de perceptie te verruimen, ontkom je er niet aan het bestaan van complotten te overwegen, het is het eerste materiële niveau van wat er “achter de schermen” gebeurt, het eerste niveau van wat buiten ons blikveld gebeurt, waar oorzaken te vinden zijn die ons leven beïnvloeden maar waar niet over bericht wordt in het openbaar. En natuurlijk is de gehele geschiedenis vergeven van complotten. Daar waar twee of meer mensen heimelijk samenspannen om een voordeel te verkrijgen ten koste van anderen, bestaat reeds een complot. Dat betekent dat in alle gevallen waar corruptie heeft plaatsgevonden, gekenmerkt door heimelijkheid, zelfzuchtigheid en samenwerking, er sprake is van een complot. En de gehele geschiedenis wordt gekenmerkt door corruptie. In elk land, in elk tijdvak, op elk maatschappelijk gebied, hebben zich door de geschiedenis heen vele complotten voorgedaan, groot en klein. Coups en regime changes, false flag-operaties, verkiezingsfraude, misbruik van machtsposities, verraad, politieke en maffia moorden, chantage, omkoping, illegale lobbying, vriendjespolitiek, kartelvorming, prijsafspraken, misbruik van voorkennis, boekhoudfraude, winstbejag ten koste van algemeen belang, onder de tapijt vegen van schandalen en criminele daden, geschiedvervalsing, manipulatie van wetenschappelijke data, propaganda, valsspelen in sport en kansspelen, de lijst gaat maar door. Allemaal complotten te noemen, allemaal kenmerken ze zich door heimelijke samenwerking ter behoud en verkrijging van macht. “Deceive your opponent, and deny everything.” is daarin het motto.

Naast het voorstellingsvermogen dat er grotere werkelijkheden aan het werk zijn, speelt ook een hoofdrol het voorstellingsvermogen over waar de mens toe in staat is. Vele mensen die hun voorstellingsvermogen nog niet opgerekt hebben, niet “wakker” zijn (en inherent: zichzelf niet als onwakker beschouwen), lijken veel moeite te hebben te geloven dat de mens in staat is tot de “onmenselijke”, wrede daden die we in het dierenrijk aan de lopende band zien. Dat dit dierlijke bewustzijn in mensen zou kunnen huizen, en dominanter aanwezig zou zijn dan hun beschaafde, empathische natuur, kunnen ze zich kennelijk moeilijk voorstellen. Zoals de eigen poes in huis, die zonder enige empathie muizen en vogels vangt en martelt, zonder ze te doden. Met als gevolg dat zij het bestaan van complotten ongeloofwaardig achten. Mensen smullen van fictieve politieke intriges, spionagethrillers, maffiapraktijken en geopolitieke schaakspellen als entertainment, maar die verhalen zijn niet uit de lucht gegrepen. Veel van die scenario’s vinden in werkelijkheid op grote schaal plaats. Het is op zich een mooie reflectie dat men zich moeilijk kan voorstellen dat de mens in staat is tot dergelijke praktijken, omdat men het niet terugziet in de eigen aard en men er geen referentiekader op heeft wanneer men er zelf niet aan is blootgesteld. Maar dat betekent eigenlijk alleen maar dat men zelf empathie kent en dat men een beschermd en afgeschermd leven heeft geleid. Het betekent niet dat het niet bestaat. Het is een vorm van onschuldige naïviteit die an sich prijzenswaardig is, alleen is het niet in lijn met de werkelijkheid van wat er op deze planeet allemaal gebeurt, en ook niet in lijn met grotere werkelijkheden die aan het werk zijn. En helaas maakt deze collectieve naïviteit het mogelijk dat deze praktijken blijven plaatsvinden achter de schermen. Indien de massa massaal gedwongen zou worden deze naïviteit af te schudden door onweerlegbare openbaringen die deze praktijken blootleggen, dan zou de wereld snel in positieve zin veranderen.

Als er inderdaad een metacrisis aan de gang is, en deze van een overkoepelende psychologische of metafysische aard is, dan mag ervan uitgegaan worden dat er in dat krachtenspel meerdere metakrachten aan het werk zijn en tegen elkaar inwerken. Zoals een kracht die waarheid en vrijheid tracht te bewerkstelligen, en een kracht die illusie en onvrijheid tracht te bewerkstelligen. Wanneer we deze metakrachten willen benoemen zonder al te metafysisch te worden, dan zouden we ze wellicht kunnen bestempelen als het collectieve ego en het collectieve non-ego. Het is het ego dat krampachtig vasthoudt aan de door zichzelf geschapen illusie en vecht voor haar bestaan. Het schuwt daarbij niet het bestaan van anderen te benadelen en te vernauwen. Macht is daarin het instrument en het doel. Het ego is gedwongen gebruik te maken van deceptie en manipulatie, van zichzelf en anderen, om de macht te behouden en de illusie in stand te houden. In een dergelijk krachtenspel vertegenwoordigen complotten daarmee als het ware de schaakzetten van het collectief ego. Zij zijn vanwege hun heimelijke aard per definitie misleidend en manipulatief, omdat er niet met open kaart gespeeld wordt over ware intenties en agenda’s. Het non-ego tracht daarentegen de illusie te doorbreken en alles terug naar de werkelijke natuur te brengen, alles open en transparant te maken, ruimte en vrijheid te scheppen, en verantwoordelijkheid neer te leggen waar zij hoort.

Het is zaak om deze metacrisis niet als een onvermijdelijke val te zien, maar als een keerpunt van gedwongen, grote verandering. Het collectieve ego schudt op haar grondvesten. Waardoor alles staat te veranderen: maatschappij, economie, wetenschap, religie en cultuur. Deze metacrisis is geen toevallige neergang door een keten van slechte, politieke beslissingen. Het is een proces, een metaproces. Een collectieve overgang van onbewust bewustzijn naar bewust bewustzijn. Het is een keerpunt dat ons dwingt ons voorstellingsvermogen op te rekken naar grotere realiteiten. Ook belangrijk om voor ogen te houden in dit proces is dit feit: “It’s about the process, not the players.” Wanneer we accepteren dat er een niet toevallig metaproces aan de gang is van gedwongen verandering waarin verschillende metakrachten tegen elkaar inwerken om de verandering door te voeren, dan relativeert dat ook de rollen van de spelers op het hoofdtoneel. Het gaat over hun hoofd heen. Het betekent dat als Bill en Mark er niet waren geweest, dezelfde rollen door een John en een Peter zouden zijn gespeeld. De spelers bepalen niet het proces, het proces bepaalt de spelers. Zij vormen slechts een reflectie van de bewuste en onbewuste keuzes die het collectief maakt. “We get the leaders we deserve”.

In dat kader wil ik mijn lof aan de W.A.P. uitspreken. De wappie is een geuzennaam aan het worden en zij zullen daar in de toekomst in erkend worden. Het zijn deze Wakkere, Anticiperende Pioniers die met moed, vasthoudendheid en een onderzoekende geest in de voorste linies van dit collectieve proces bewegen, hun voorstellingsvermogen oprekken, en ondanks veel tegenwerking de aandacht van het collectieve bewustzijn blijven richten op wat er achter de schermen gebeurt. Zij zijn het die de cocon van binnenuit aan het openbreken zijn. Dat zij daarbij in hun ideeën en interpretaties af en toe uit de bocht vliegen, is onvermijdelijk in zo’n groots proces en doet niets af aan het belang van de beweging. In een bewustzijnsrevolutie kun je bij wijze van spreken beter te veel paranoïde zijn dan te weinig. Je kunt je voorstellingsvermogen beter te ver oprekken dan te weinig. Het is een hele uitdaging om het perfecte midden te vinden tussen cognitieve dissonantie en doorgeslagen, paranoïde denken. Waarheidsvinding in een wereld van illusie is niet gemakkelijk. We zitten collectief in een grootse verkenning richting een nieuwe, grotere realiteit, en dat begint met het zichtbaar maken van het verborgene op het materiële vlak, de corruptie en de geheime agenda’s. Maar daar eindigt het niet bij. Een valkuil waar de wappies voor dienen te waken, is dat zij niet voorbijgaan aan het eerste “achter de schermen” level, het level van de complotten. In de levels daarachter wordt het al snel metafysisch, spiritueel, multidimensionaal, en daar liggen uiteindelijk de antwoorden en de oplossingen voor de liefde, de waarheid en de vrijheid waar we intuïtief naar op zoek zijn, zowel individueel als maatschappelijk. Miljoenen hebben dit reeds ondervonden, en dit zullen er miljarden worden, de doodsstrijd van het collectieve ego en diens opgeworpen illusies ten spijt.

De werkelijkheid is gelaagd en complex, en kent vele verschillende dimensies en ongeziene, causale verbanden. Wat op één bestaanslaag totaal gestoord en onlogisch kan klinken, wordt volledig begrijpelijk als je doorkrijgt wat er in de laag erachter plaatsvindt. Ik heb zelf aan den lijve ervaren dat er vele ontwikkelingen achter de schermen plaatsvinden, en daarachter, en daarachter, en daarachter. Dat heeft me geen complotdenker of pessimist gemaakt. Het heeft me bewust en optimist gemaakt. Het heeft me geleerd dat hoe dieper je de rabbit hole inkijkt, hoe meer mogelijk wordt, en hoe mooier en bijzonderder het wordt. Die rabbit hole eindigt niet bij de complotten en de wantoestanden op Aarde, en ook niet wat daar direct achter de schermen plaatsvindt. Het eindigt bij een onuitsprekelijke hoeveelheid licht en liefde in een overkoepelend bewustzijn waar alles één is, wat ik alleen maar Goddelijkheid kan noemen. En het is deze Goddelijkheid die klaar staat om na deze metacrisis de Aarde te overspoelen met liefde, waarheid en vrijheid. Het zal definitief het einde van dit atheïstische tijdperk inluiden, en tevens het einde van het “geloof” en het begin van het “weten” vertegenwoordigen.
Maar eerst moeten we samen deze metacrisis door, waarin het collectieve ego nog even woest om zich heen slaat en ons tracht te blijven blinderen, en waarin we uitgedaagd worden ons voorstellingsvermogen op te rekken. En hoewel het eindresultaat op een collectief niveau naar mijn vaste overtuiging positief is en vaststaat, spelen er op dit moment nog veel open variabelen die voor chaos kunnen zorgen in de beweging ernaartoe. Deze open variabelen worden voor een groot deel veroorzaakt door de genoemde naïviteit, het collectieve vasthouden aan de illusie, de bevangenheid van het individuele ego door het collectieve ego, de cognitieve dissonantie ten aanzien van wat er “achter de schermen” gebeurt. Het is het oprekken van het voorstellingsvermogen wat de mensheid leed zal besparen tijdens deze metacrisis in de komende jaren. En na het afbreken van de illusie zullen we in een nieuwe ruimte terechtkomen waarin alles mogelijk blijkt te zijn en waarin we zullen gaan begrijpen dat we het uiteindelijk zelf waren die onszelf alle beperkingen oplegden, als een reflectie op onze perceptie. Stel je eens voor.