Welkom op Aarde. Moeder Aarde verwelkomt ons allemaal. En ze is dankbaar dat we allemaal het lef hebben gehad om in deze tijd te incarneren en hier in deze tijd op Aarde te zijn, met haar te zijn, bij haar te zijn. In deze wonderlijke tijd waarbij wij als zielen het lef hebben om in onze volle glorie het menszijn aan te gaan en weer mensengel te worden. En we samen met de Aarde de Schepping naar een hoger plan tillen met elkaar. Velen van ons hebben daarvoor een lange, lange weg afgelegd sinds de dageraad bij de val van de Engelen. En dan nu de tijd aanbreekt voor de wederopstanding waarbij wij als mens ons herinneren wie we werkelijk zijn en de Engel wie we zijn.

En in de liefde die Moeder Aarde heeft voor alle levende wezens, voor de mensen en voor de Schepping, is zij haar reis gaan vervolgen, haar reis door de Melkweg, en is ook zij op een punt gekomen dat met het stijgen van de frequentie, de groei en transformatie waar we doorheen gaan, zij ook weer in het onstoffelijke verenigd wordt met haar wederhelft. En dan niet zozeer dat er een tweede planeet erbij komt maar meer dat Moeder Aarde zelf in balans komt en ook haar mannelijke wederhelft energie in zich draagt.

Al die tijd is zij vooral een vrouwelijke energie geweest, een Moederlijke energie waarmee ze bedding heeft gegeven aan de mensheid die aan het strugglen was in hun eigen strijd om te overleven. Omdat Moeder Aarde de mannelijke energie ontbeerde van haar wederhelft, ontbrak het dus aan een mannelijke, vaderlijke bedding voor de mensen. En dat maakte dat vanuit de mensheid er een patriarchale hiërarchie kon ontstaan en plaatsvervangend de mannelijke, vaderlijke rol ging vervullen. Omdat de mensen na de val in een overlevingsstand terecht kwamen op Aarde en naarstig op zoek waren naar balans, en die balans niet te vinden was in de vrouwelijke bedding van Moeder Aarde, is de mensheid gemakkelijk gevallen voor de patriarchale houding van de staat en kerk. Ook al betekende dit dat de mensen hun eigen macht en kracht daarmee uit handen gaven. Het gaf een soort schijnveiligheid.

En nu zijn we op een punt gekomen waarbij Moeder Aarde haar wederhelft weer in zichzelf activeert waardoor ze niet meer alleen Moeder Aarde is maar ook Vader Aarde. En er zo vanuit de Aarde eenzelfde balans ontstaat van het mannelijke en het vrouwelijke als een weerspiegeling van Moeder Kosmos en Vader Kosmos. Want de hemel is niet slechts mannelijk, ook de Kosmos is en mannelijk en vrouwelijk. En zo is ook iedere ziel mannelijk en vrouwelijk. En is ook in ieder mens het verbond tussen de mannelijke en vrouwelijke energie. En is er in ieder mens een moment dat daar een heilig huwelijk aangegaan wordt tussen de mannelijke en vrouwelijke energie.

Intussen dalen we af de Aarde in naar het hart van Moeder Aarde. Steeds dieper en dieper dalen we af in de aardse Moederschoot. En landen we nu in het hart van Moeder Aarde. Maak maar verbinding met je eigen hart en met het hart van Moeder Aarde. Voel maar dat ze je welkom heet en zielsveel van je houdt. En dat zij het was die er telkens voor je was en je altijd gedragen heeft door al je levens heen. Zonder haar was de menselijke ervaring niet mogelijk geweest.

Er wordt aan een kant van haar hart een opening zichtbaar, een soort kijkvenster de kosmos in. Vanuit de kosmos stroomt er een energie als een lichtstraal het hart van Moeder Aarde in. En deze energie is de energie van haar wederhelft, van haar grote geliefde. En haar hart vult zich helemaal met de energie van het hart van haar geliefde. Misschien kun je voelen in je eigen hart dat daar iets verandert in verbinding met het hart van Moeder Aarde. Voor het eerst in hele, hele lange tijd is het hart van Moeder Aarde niet meer uitsluitend magnetisch en is daar nu een elektrische lading bijgekomen. En misschien kun je voelen wat het effect daarvan is in je hart, je hart die ook magnetisch en elektrisch is, en kun je voelen dat het elektrische deel van je hart meer tot rust komt en meer de ruimte krijgt.

Het hart van Moeder Aarde vult zich met blijdschap. Ze is zo blij haar wederhelft weer zo dichtbij te voelen in haar hart. Om te voelen dat ze weer samen is. Dat ze nu eigenlijk Moeder én Vader Aarde is ineen. En het licht dat uitstraalt van het hart door alle aardlagen heen naar het oppervlak van de Aarde verandert. De hartklop van Moeder Aarde is aan het veranderen nu ze compleet geworden is. En dat heeft effect op alles en iedereen in en op de Aarde. En de innerlijke kracht van Moeder Aarde neemt ook toe en deze kracht maakt dat ze haar rechtmatige, zelfstandige ruimte weer inneemt in ons zonnestelsel. En ook de mensen worden aangeraakt door de energie die ze uitstraalt. Het is net of mensen aan het balanceren waren en heen en weer aan het bewegen waren om balans te vinden, en ineens, hup, kunnen de mensen stil staan in hun eigen centrum omdat de energie die hen draagt in balans is. Misschien kun je dat nu ook in jezelf voelen, dat je ineens rechtop zit, meer gecentreerd in jezelf. En de kracht in je buik toeneemt. Dit is het moment waar de patriarchale instituten voor hebben gevreesd. De mensheid heeft geen substituut vader meer nodig, geen substituut man. Want de mensheid wordt gedragen door Moeder én Vader Aarde.

En ondertussen stroomt de energie van Moeder en Vader Aarde steeds meer ons lichaam in. Via onze benen omhoog onze stuit en buik in en nog verder omhoog. Het kan zijn dat het heet aanvoelt de energie, of juist een beetje kouwelijk. Het is als een tsunamigolf van energie die door ons heen stroomt. En ook onze harten, onze hartchakra’s dijen uit en komen nog meer in stroming en vindt er een herkalibratie plaats van ons elektromagnetische energieveld. Het kan een wat prikkelend gevoel geven in ons zenuwstelsel. Deze hervonden balans van het mannelijke en het vrouwelijke in Moeder Vader Aarde heeft ook effect op de Zon. En heeft effect op de energie die de Zon uitzendt naar de Aarde toe. De Zon die zich altijd vooral van zijn mannelijke kant heeft laten zien om te compenseren voor het gebrek aan mannelijke energie bij de Aarde kan meer in balans komen met zijn eigen vrouwelijke energie, want ook de Zon is mannelijk en vrouwelijk.

Vanuit de grote Kosmische Zon is een energiestraal onderweg, een lichtstraal, die reist via andere Zonnen en onze Zon bereikt, en via onze Zon deze lichtstraal naar de Aarde recht in het hart van Moeder en Vader Aarde. Deze energie, deze lichtstraal, bezegelt het verbond tussen Moeder en Vader Aarde. En ook in onszelf wordt er heel diep in onze buik het huwelijk tussen onze mannelijke en vrouwelijke energie bezegeld door de lichtstraal van de Kosmische Zon. In deze bezegeling ontstaat een nieuwe kracht in onszelf. Een nieuwe kracht in ons die het Engelenwezen wakker maakt. En deze kracht herinnert ons meer aan wie we werkelijk zijn, een lichtende Engel die een menselijke ervaring ondergaat, om te ontdekken en te ervaren wat leven werkelijk inhoudt, menszijn werkelijk inhoudt. En laten we meer vanuit ons engelenzijn gaan leven, in ons menselijke jasje.

Dan is het tijd om afscheid te nemen van het hart van Moeder Vader Aarde, waarin we al deze tijd hebben vertoefd. Nog een laatste energetische knuffel van hart tot hart. En dan reizen we weer terug naar het aardoppervlak en landen we allemaal weer in onze stoel.

Karin Thomas